Dit werk is een driedimensionale variant van Van Goghs schilderij. Gezien
vanuit de wetten van het centraalperspectief klopt er van alles niet bij Van
Gogh, en deze afwijkingen zijn in mijn ruimtelijke uitvoering gehandhaafd. De
zitvlakken van de stoelen hellen, het tafelblad is geen rechthoek maar meer een
parallellogram, het voeteneind van het bed is heel wat breder dan het hoofdeind.
Toch is, anders dan je zou verwachten, alles achterin het kamertje
verhoudingsgewijs groter dan alles voorin. De muren bollen licht, met als gevolg
dat je anders aankijkt tegen de twee voorste schilderijtjes boven het bed (daar
kijk je nog min of meer op) dan tegen de twee achterste (daar kijk je veelmeer
langs). In het kamertje stappen is een vervreemdende ervaring, maar gezien
vanuit één punt, waar ook een camera hangt, komt alles precies overeen met hoe
Van Gogh het heeft gedaan. En dus heb je helemaal het gevoel, wanneer je vanuit
het kamertje naar de monitor kijkt die er tegenover hangt, dat je in het
beroemde schilderij staat.
Het werk werd geëxposeerd in Parijs, Berlijn, Frankfurt en Amsterdam. In
1989 won het op een Cultuurbeurs in Parijs de prestigieuze Médaille du
Tourisme, uitgereikt door de toenmalige Franse minister van Toerisme
Olivier Stirn.
> Hieronder zijn twee artikelen over dit werk te downloaden.