Voor de kunstwerken waarmee zijn vader het huis opsiert heeft Luktor Nevel
nooit aandacht gehad. Pas wanneer hij er op een dag spelenderwijs een
beschadigt, worden hem de ogen voor de kunst geopend. Het voorval werkt als
startschot op deze eenzelvige, door een hazenlip getekende jongen. Hij begint
een ontdekkingstocht naar wie hij is, naar de waarde van vriendschap en
uiteindelijk ook naar de kracht van de liefde. Daarbij zijn het steeds
kunstwerken die hem tot wegwijzer dienen, kunstwerken die hij leert kennen met
behulp van iedereen behalve zijn vader. Want om zichzelf op het spoor te komen
moet Luktor Nevel zijn eigen kunst vinden, en die van zijn vader negeren of
ontstijgen, en als het even kan zelfs ontmaskeren. Zo eindigt dit verhaal al net
zo als het is begonnen: met een beschadiging – maar kinderspel is het dan
allang niet meer.
Van het boek is in 2005, eveneens onder de titel Schildpad met Roos en
Mes, een toneelstuk gemaakt door het Onafhankelijk Toneel te Rotterdam,
onder regie van Mirjam Koen. Met Fabian Jansen in de rol van Luktor Nevel en
Gerrit Timmers als zijn vader.
> Recensies van het boek uit NRC-Handelsblad en Het Parool zijn hier onderaan te downloaden.